nieuws van week 3

Zaterdag 14 februari 2009

En het is vandaag… Valentijn! De hele dag krijgen we Valentijnswensen. Zelfs op weg naar de markt wordt ons nageroepen: Happy Valentine! Nooit gedacht dat Valentijn hier zo populair is. En voor de nieuwsgierigen… Nee, we hebben geen van beide een knappe Afrikaan aan de haak geslagen.

Eindelijk mogen we nog eens een uurtje langer slapen. We hebben het wel nodig na ons avontuur van gisteren. Rond 8 voor 8 stappen we de main hall binnen. Mooi op tijd dit keer en gelukkig maar, want vandaag is er niet alleen brood en thee, maar ook een hardgekookt eitje met zout. Heerlijk! De rest van de voormiddag ruimen we onze kamer op en doen we wat schoolwerk. Om 12.30 hebben we een afspraak met teacher Ruth. Ze neemt ons mee naar haar huis. We worden er hartelijk ontvangen en krijgen meteen een glas vers sap van ananas, mango en nog meer van dat lekkers. Na wat gerommel in haar kamer, komt Ruth te voorschijn met een kanjer van een tv. Eigenlijk hebben we helemaal geen nood aan tv kijken, maar we doen alsof we al die slechte en gedupte soaps fascinerend vinden. Gelukkig komt Ruth er dan zelf ook bij zitten, zodat we wat kunnen kletsen. Even later brengt de buurvrouw enkele borden en lepels. We zijn blijkbaar meegerekend voor het middagmaal. Keuze genoeg om ons buikje rond te eten: bruine rijst, witte rijst, gefrituurde aardappels, erwten, komkommers, tomaten, paprika’s en 2 soorten vlees. We moeten haar helaas wel zeggen dat we vegetarisch zijn, of laat ons zeggen dat korte-termijn-vegetariërs zijn. Het vlees wordt hier niet zo hygiënisch behandeld en zou ons wel eens verkeerd kunnen bevallen en Ella is sowieso al geen vleesfanaat. We verwonderen ons erover hoe gastvrij de mensen hier zijn, echt! Nadat ons hongergevoel meer dan gestild is, krijgen we een rondleiding in Mafinga. Ruth laat ons het postkantoor, een bank en enkele shops van vrienden van haar zien. Na de gezellige middag, bedanken we Ruth en keren we terug naar de school. Om 19u worden we er op een heuse Birthday-pary verwacht. Mercy en Samwel van klas 4 worden vandaag 8 jaar. Enkel als de ouders van de kinderen geld betalen, wordt er een feestje voor de klas georganiseerd. Het is dan wel een echt kinderfeestje met alles erop en eraan: limonade, Cola, snoep, koekjes, taart en nog meer zoetigheden. Teacher Ally is DJ van dienst en teacher Jane is de ceremoniemeester. Ja, het is wel een beetje een geforceerde boel voor het dansen kan beginnen. Mercy en Samwel, hun zussen en alle kinderen van klas 4 genieten er duidelijk van en ook wij amuseren ons kostelijk. En wat een ritme hebben al die kindjes, niet normaal! We staan echt met open mond naar hen te kijken. Het is heel mooi om te zien. Na de fantastische avond, kruipen we moe maar voldaan in ons bedje.

Zondag 15 februari 2009

Zondag = kerkdag. We staan op tijd op, want we willen kost wat kost mee naar de wekelijkse viering in de kerk. Na ons ontbijt, vragen we hoe laat de kinderen vertrekken naar de kerk. De één zegt om 8.30, de ander zegt om 10.00 en nog iemand anders zegt om 11.00. Tja, wat moeten we nu met al die tegenstrijdige antwoorden? We besluiten om bij de kinderen te blijven terwijl ze de playground onveilig maken. Wat een geluk dat we getuige kunnen zijn van een heus turnspektakel. Een viertal kindjes maken een hele reeks salto’s en flikflaks na elkaar. We staan versteld van hun kunsten. Wauw, hadden ze de financiële mogelijkheden gehad, konden ze het zeker heel ver schoppen in de turnwereld. Als we hen vragen van wie ze dat allemaal geleerd hebben, antwoorden ze droogweg: “I’ve learned myself.” Wij kunnen onze verbazing niet wegsteken. Ondertussen tikt de klok weg en we snappen nog altijd niet hoe laat de kinderen naar de kerk gaan. Als we enkele kerels van klas 6 tegen het lijf lopen, kunnen ze ons vertellen dat niet iedereen naar dezelfde kerk gaat. De viering voor de Rooms-katholieken start om 11.00, maar om 10.30 vertrekt men richting kerk. Tijd genoeg om ons nog wat te verfrissen denken we. Om 10.29 staan we paraat om de verzamelplaats, maar wat blijkt… WEERAL te laat. We voelen ons ongelooflijk schuldig en besluiten dan maar om niet aan te sluiten voor popcorn, koekjes en sap. We vliegen er meteen in en vullen het grootste deel van de rest van de dag met het maken van woordstroken voor de les Frans en het voorbereiden van lessen en activiteiten voor de komende week. En zoals het op een zondag hoort, hebben we ook wat de luiaard in het zonnetje uitgehangen vandaag.

En eerlijk…We missen het storm- en vriesweer in België helemaal niet. Leve het zonnetje! J

Maandag 16 februari 2009

Met kleine oogjes staan we al rond 6.45u klaar voor het ontbijt. Dit keer zetten we de week goed in, want we zijn op tijd om een stuk brood en beker thee te bemachtigen. Hopelijk kunnen we dit ritme aanhouden voor de rest van de week. De parade duurt vandaag langer dan een halfuur. De leerkrachten weten allemaal wel iets te vinden dat hen niet aanstaat. Zoals gewoonlijk gaat iedereen om 8u naar de klas. In de klas van Jolien komen enkele meisjes al huilend binnen met duidelijk veel pijn aan hun handen. Wanneer Jolien hen erover wil aanspreken of bezorgd vraagt of het gaat, draaien ze zich beschaamd weg. Het is moeilijk om dit te aanvaarden, zeker nu we de leerlingen al wat beter kennen. Maar tegelijk staan we er ook heel erg machteloos tegenover… Het lesgeven vlot en we zijn blij dat we beetje bij beetje het vertrouwen van de leerlingen kunnen winnen. Ze worden steeds enthousiaster als ze ons zien. Dat maakt ons echt gelukkig. Zo krijgen we voldoening voor wat we hier doen. Ons zelfgemaakt visueel materiaal voor de lessen Frans kan de leerlingen duidelijk bekoren. Het wordt opgehangen aan de muur en onze vriend Sebastian helpt ons met het maken van een echte ‘French corner’ in de klas. Wat later op de dag zien we heel wat leerlingen rondlopen met een klein boompje in hun handen. Ze gaan allemaal verspreid over de hele school een putje zoeken en zo worden er minstens 50 bomen gepland. Willen ze een bos kweken, de omgeving wat leuker maken of is dit gewoon allemaal voor de komst van mama Mungai? Dit laatste zou wel eens goed kunnen, aangezien er wel meerdere grote veranderingen plaatsgevonden hebben de afgelopen week. Plots loopt hier veel meer werkvolk rond: alles wordt geschrobd, het onkruid wordt gewied, er staan opeens meer boompjes dan voorheen en ook de moestuin moet er piekfijn uitzien. ’s Avonds hebben we de toestemming gekregen om in klas 5 een avondactiviteit te geven. Net zoals we vorige week in het andere vijfde macramébandjes maakten en samen ‘If you’re happy’ zongen, doen we het nu ook. De creativiteit van de kinderen komt er helemaal door en daar zijn we echt blij om.

Dinsdag 17 februari 2009

In de voormiddag staan er lessen Engels en Frans op het programma. Voor de Engelse lessen beginnen we eindelijk wat onze draai te vinden. Ella moet een les geven over ‘direct en indirect speech’. Op het eerste zicht helemaal niet zo eenvoudig, zeker niet als je dat in het Engels moet uitleggen. Maar met de balpennen met 4 kleuren die we meegekregen hebben uit België, wordt meteen de aandacht getrokken. De leerlingen zijn er helemaal door gefascineerd. De zinnen in de direct speech moeten ze in het blauw schrijven, de punctuation marks in het rood en de zin in de indirect speech in het zwart. De groene kleur gebruiken wij om de oefeningen te verbeteren in plaats van een schreeuwerige rode pen. Jolien kan de leerlingen meteen motiveren door met een beloningssysteem te werken. Als de leerlingen hun oefeningen geconcentreerd en goed maken, kunnen ze een stempel verdienen. Wonderbaarlijk dat dit eenvoudig middeltje werkt in een vijfde en een zesde jaar, maar de leerlingen zijn er helemaal door in de ban. Ze gaan er volledig voor en willen allemaal een stempel verdienen op het einde van de les. Om 16.30 zijn we paraat om sport te geven. Teacher Kibona komt ons nog snel vertellen dat de leerlingen al vertrouwd zijn met sporten als voetbal, handbal, netbal en basketbal. We vragen hem of we een nieuwe sport mogen introduceren, namelijk honkbal. Geen enkel probleem voor hem. En succes hebben we wel. In een mum van tijd staan wel 60 kinderen rond ons die willen deelnemen. In het begin is het niet zo eenvoudig, maar de kinderen hebben snel door hoe het werkt en ze hebben er duidelijk plezier in. Met een stralend zonnetje aan de hemel kunnen we ons kostelijk amuseren en kunnen we heel wat spelovertredingen door de vingers zien. Als afsluiter spelen we nog snel eens het spelletje ‘Woesh’. We vertellen hen dat Woesh een dier is waar ze heel voorzichtig moeten mee zijn. Ze mogen hem zeker niet laten vallen! Het is zo leuk om ze ermee bezig te zien. We hebben echt genoten van ons uurtje sport. En als de kinderen op het einde spontaan komen vragen of we de volgende keer weer willen komen om honkbal te spelen, zijn we echt blij. Als avondactiviteit organiseren we een zangstonde in klas 4 mawenzi. Van teacher Heather mogen we een uurtje van haar tijd inpalmen. Terwijl ze op de achtergrond duidelijk mee geniet, gaan de tonen van ‘If you’re happy’ en ‘zoembalazoem’ tot ‘Put your right hand in’ en ‘5 little ducks’ . Ze maakt ons pas echt blij als ze vertelt dat ze ook zelf de liedjes en dansjes wil leren om verder te zetten als de wazungu weer in België zijn. Hopelijk kan ze het waar maken!

Woensdag 18 februari 2009

Voor het eerst merken we dat het hier nu echt regenseizoen is. We hebben vandaag al de meest extreme weersschommelingen gehad. De dag begon bewolkt. Na enkele lestijden hadden we het veel te warm en haalden we onze shortjes en topjes boven. Nog geen half uur later goot het water. Als we gewild hadden, konden we ons perfect buiten douchen, maar dat hebben we toch maar niet gedaan. Na de serieuze regenbui, wagen we ons toch weer buitenshuis. Een van de madams heeft zich buiten gezet om deeg te kneden. Nieuwsgierig gaan we kijken en we vragen haar wat ze maakt. Ze vertelt ons dat ze brood wil maken met het deeg. Ze vraagt ons wat wij al gemaakt hebben. We moeten eerlijk toegeven dat het bij koken van rijst en pasta, het bakken van een roerei, het koken van tomaten en een poging tot pannenkoeken bakken gebleven is. (Noot voor onze mama en moeke: Sorry, echte keukenprinsessen zijn we nog steeds niet.) Maar de madam heeft ons wel doen inzien dat we ook eens ugali en chapati moeten proberen klaar te maken. We gaan meteen raad vragen aan onze vriend Sebastien. Hij belooft ons om deze week eens samen chapati te maken. Als we het goed verstaan zijn dat een soort dikke pannenkoeken. Je kan, net als bij popcorn, kiezen of je ze met suiker of met zout maakt. Eens benieuwd wat we ervan zullen bakken.

Donderdag 19 februari 2009

Ondertussen kennen ze in klas 6 gegarandeerd het verschil tussen ‘direct speech’ en ‘indirect speech’, kan klas 5 perfect in het Engels een advies vragen met de woorden ‘maybe’ en ‘perhaps’ en spreekt de helft van de school ons al aan met ‘Bonjour. Comment ça va?’ Aan de muur komt steeds meer gevisualiseerde leerstof en ons enthousiasme wanneer we voor de klas staan is groter dan ooit. Ook tijdens teatime wordt heel wat afgelachen met de andere leerkrachten. We beginnen hier serieus goed onze draai te vinden.
In de oudste klassen hebben we een ‘French corner’ gemaakt en wordt onze Franse kalender optimaal gebruikt. We leerden hen deze week de dagen van de week en de maanden van het jaar. Met een wasknijper maakten we een leuk knijpsysteem waarbij ze iedere dag de juiste dag moeten aanduiden in het Frans. En dat doen ze maar al te graag!
Na het lesgeven gaan we met Sebastian naar de markt om bloem te kopen voor onze chapati dat deze week op het menu staat. We proberen er meteen ook een geroosterde maïkolf. Ze verkopen die hier op elke straathoek en zien er heerlijk uit. Wij laten het ons smaken terwijl Sebastian ons in geuren en kleuren vertelt dat je hierdoor serieuze diarree kan krijgen…
Ook op donderdag is het ‘sports’ en vandaag halen we onze frisbees boven. Er zijn meteen heel wat enthousiastelingen en we kunnen er een leuk spel van maken. Het grootste deel van de tijd was het aan het regenen, maar niemand lijkt zich daar druk in te maken en speelt lachend verder.
Wij doen hierna weeral een mislukte internetpoging, frissen ons wat op en genieten van een ananas met rijst. We weten elkaar hier perfect aan te vullen. Jolien kan ondertussen al zorgen dat de rijst naar korreltjes smaakt i.p.v. naar pap, terwijl Ella perfect een ananas onder handen kan nemen.

Vrijdag 20 februari 2009

Iets dat bij ons vast ochtendritueel hoort, is een dagje schrappen op de kalender. Niet om af te tellen, want we hebben het hier reuze naar onze zin, maar om te beseffen dat de dagen hier supersnel gaan. We kunnen bijna niet geloven dat we al 20 dagen op Afrikaanse bodem vertoeven. Het zonnetje zit uit, maar we hebben geen tijd om er lang van te genieten, want tegen de middag begint het opeens heel hard te regenen. Hier noemen ze zoiets een bewijs van het regenseizoen, in België noemen ze dit soort bui een heel hevig onweer met alles erop en eraan. Algauw wordt de koer voor onze deur omgetoverd tot een heus zwembad en ook de donder en de bliksem ontbreken niet. Alsof dat nog niet genoeg is, komt er opeens een harde stormwind opsteken. Terwijl wij met open mond van verbazing naar buiten staan te gapen, zien we dat de kindjes er een groots waterfestijn van maken in het tijdelijke zwembad. Even doet het ons denken aan een middagje waterspelletjes op (V)KSJ-kamp. Wij blijven veilig binnen en hebben Sebastian uitgenodigd. Belofte maakt schuld, dus vandaag leert hij ons chapati maken. We willen van dit schrijfsel geen recept uit een kookboek maken, maar een stappenplan à la Piet Huysentruyt (excuses voor de fans, als de naam fout getypt is) lijkt ons wel de moeite. En wat hebben we vandaag geleerd?
1. Warm een goeie geut olie op tot die goed heet is.
2. Zet een bodempje flessenwater met een snuifje zout op een klein vuurtje.
NOOT: Omdat we het vandaag wat minder zoet wilden doen, kozen we voor zout in plaats van voor suiker. Maar onze kok van dienst verzekert ons dat je het even goed met suiker kan maken.
3. Doe 2 grote tassen bloem in een pot.
4. Meng er de olie en de bloem bij tot je een goed elastisch deeg hebt.
5. Neem van het deeg een bol zo groot als een tennisbal.
6. Rol het deeg uit tot een dikke pannenkoek.
NOOT: Wegens gebrek aan hygiënisch keukengerei gebruiken wij, vindingrijk als we zijn, een deksel van een emmer om het deeg op uit te rollen en een glas doet dienst als deegrol.
7. Doe olie in een pan en leg de chapati erin.
8. Laat bakken tot het lichtbruin kleurt.
9. Laat het je smaken!
Eigenlijk is dit niets meer dan een bloemkoek, maar om jullie een idee te geven van de smaak moet je proberen te denken aan de kruising tussen een ovenkoek, een Bretoense pannenkoek, een Mexicaanse wrap en een pizzabodem. Omdat we toch niet aan de zoetigheden van hier kunnen weerstaan, doen we er een klein beetje veel suiker op, maar bedenken ondertussen dat dit ook heerlijk moet zijn met choco of een stuk fruit of zelfs met een tomaatje. Maar je kiest best niet voor een combinatie van dit alles samen. Sebastian toont ons ook meteen hoe we thee kunnen maken. Na deze schitterende kookervaring ligt onze keuken er wel als een slachtveld bij. Een grootse kuisactie leek ons een goed idee. Met borstel en heel veel water gaan we onze keuken en ons salonneke te lijf. ’s Avonds trekken we naar de klas gewapend met papier, stiften, kleurpotloden, krippenpapier, scharen en lijm. We durven de uitdaging aangaan om in 4 klassen tegelijk les te geven. Morgen is er een muziekcompetitie en wij willen alvast een poging doen om de zaal wat te versieren. In de 2 klassen van het vijfde jaar maken we slingers. De leerlingen vinden het fantastisch om het papier te versieren met heel wat verschillende kleuren. Ze maken er een echt kunstwerk van. In het zesde jaar werken we rond het thema ‘party’ en laten we hen kennismaken met krippenpapier. ‘That special paper’ leek voor hen een hele uitdaging. Het is fantastisch om te zien hoe zorgzaam ze met het papier en de lijm omgaan. Wij rennen heen en weer van de ene naar de andere klas, maar zijn steeds weer verbaasd hoe stil de leerlingen aan het werk zijn. Het resultaat mag er zijn en het gevoel van voldoening is groot, zowel bij de kinderen als bij onszelf.

En dan nu… de financiële kant

Met trots kunnen we jullie meedelen dat we welgeteld 765 euro verzameld hebben. En dat allemaal dankzij jullie. EEN HELE GROTE DANK JE WEL! In België hebben we al zo’n 30 euro verdaan aan scoubidous en macramétouwtjes voor in onze stageschool. Omdat we toen nog geen goed zicht hadden over het materiaal dat hier voor handen is, waren we van plan om het geld te besteden voor de noden van de stageschool. Maar we moeten nu wel toegeven dat onze stageschool echt een luxeschool is in vergelijking met andere scholen hier. Bovendien kregen we van jullie ook nog héél véél schoolmateriaal mee om hier te gebruiken. OOK EEN HELE DIKKE MERCIE DAARVOOR! De stiften, kleurpotloden, balpennen, latjes, potloden, scharen, … worden dagelijks gebruikt! Natuurlijk kunnen we wel nog een deel van het geld gebruiken voor de activiteiten die we hier op school organiseren, maar we zouden ons er niet goed bij voelen om die grote som hier allemaal op te doen. Van Peter, de man aan wie we het contact met de stageschool te danken hebben, kregen we als tip dat er een weeshuis in de omgeving is die zeker wel wat materiaal kan gebruiken. We proberen een van de komende dagen contact op te nemen met de verantwoordelijke. Later vertellen we hierover meer.

SOS, help ons!

Na verwoede pogingen op verschillende computers in verschillende internetcafés lukt het ons tot op heden niet om foto’s op de blog te zetten. We doen ons best om alles in geuren en kleuren te vertellen via deze blog, maar jullie zitten vast en zeker vol ongeduld te wachten tot jullie nu echt eens kunnen zien wat die twee wazungu daar uitsteken. Wel, bij deze willen we graag een warme oproep naar jullie doen. Wie kan ons uitleggen hoe we foto’s kleiner kunnen maken qua bestandsgrootte om ze op de blog te zetten? Onze computerkennis is eerder beperkt, dus het zou wel handig zijn mocht het een gedetailleerd stappenplan zijn.