Op verkenning doorheen het land - PART TWO

Maandag 13 april 2009

We hebben er nood aan om eens lang uit te slapen en genieten van een rustige ochtend. Het is ook tijd om voor de laatste keer onze kleren in een handwasje te doen, de blog aan te vullen en wat geldzaken op orde te brengen. Tussendoor gaat Jolien mee met Peter naar de markt om wat spullen te kopen voor Adam, een leerling uit klas 7. Hij heeft het thuis financieel wat moeilijk, dus lijkt het ons goed dat we voor hem wat kleren, schoenen en wasgerei kunnen kopen. We genieten gewoon van een lekker lui dagje en zorgen dat we helemaal uitgerust zijn, want morgen willen we alweer wat verder op verkenning gaan. Voor we het goed en wel beseffen, is het avond. Jolien gaat snel naar de markt en moet een heuse zoektocht doen naar iets om te eten. Uiteindelijk kunnen we ’s avonds toch nog rijst met tomaatjes op tafel krijgen.

Dinsdag 14 april 2009

Wie in Tanzania is, kan niet terugkeren zonder enkele wilde dieren te zien. Dat denken wij althans, dus we proberen via verschillende contacten om een safari te regelen naar Ruaha National Park. We vragen, bellen en sms’en wat rond, maar vinden de prijzen toch vreselijk hoog. We besluiten dus maar naar Iringa te gaan, want van daaruit lukt het hoogstwaarschijnlijk beter om een safari te regelen. We krijgen bij mama Mungai nog een uitgebreid assortiment aan zelfgemaakte koekjes waar we maar als te graag van smullen. Tegen de middag vertrekken we met de daladala richting Iringa. Het is de eerste keer dat we in dit stadje komen, maar we vinden het er meteen gezellig en voelen ons ook 100% op ons gemak. Niemand die ons aanklampt wanneer we van de bus komen of die persé onze rugzak wil dragen. We konden het regelen dat we bij mama Haule logeren. Mama Haule heeft ook een lagere school in Tanzania en is zo vriendelijk om ons een slaapplaats aan te bieden in haar huis. We hopen dat ze voor ons ook een goedkope safari zou kunnen regelen. Ze doet deze avond wat telefoontjes, maar het lukt nog niet om de juiste mensen te bereiken. Hopelijk hebben we morgen meer geluk!

Woensdag 15 april 2009

We proberen tijdig op te staan en genieten van een heerlijk ontbijt met een vers eitje. Mama Haule vertelt ons dat ze iemand kon bereiken die ons tegen een goede prijs wil meenemen naar Ruaha. Wij kijken er al helemaal naar uit om naar het wildpark te gaan, maar moeten hiervoor ook wat dollars hebben. In de voormiddag gaan we dus in de stad op zoek naar een wisselkantoor, om dan in de namiddag mee te gaan met Evans die ons kan begeleiden op de safari. Door het regenseizoen ligt de weg naar het park er heel slecht bij. De hele rit duurt dus veel langer en het lukt ons niet meer om tijdig bij de poort van het park te geraken. Iedereen die het park wil bezoeken moet voor 18u het park binnenrijden, anders is het te gevaarlijk en storend voor de dieren. Het lukt ons net niet om op tijd bij de gate te geraken, dus moeten we overnachten in een guesthouse in een dorpje net voor het park. We krijgen een groot bord frietjes te eten en zoeken snel ons bedje op, want we willen morgen graag tijdig vertrekken.

Donderdag 16 april 2009

Om 5.45u gaat de wekker. We nemen snel een koude douche en springen in de auto om tot bij de ingang van het park te rijden. The gate ligt vlak naast de Ruaharivier, waar we een prachtig uitzicht hebben op de ongerepte natuur. In het water van de rivier kunnen we al enkele nijlpaarden zien die even hun hoofd boven het water uitsteken. We krijgen wat verderop een gids met ons mee in de auto die perfect weet op welke plaatsen we moeten zijn om de dieren het best te zien. Het is zalig om in de auto te zitten en gewoon door het raampje te kijken naar de onbeschrijfelijk mooie natuur. Na eventjes rijden zien we heel wat giraffen, olifanten, zebra’s, antilopen,… Geweldig dat we deze dieren van zo dichtbij kunnen zien. De gids kan ons heel wat leuke weetjes vertellen over de dieren en op een gegeven moment zien we onder een boom 3 leeuwen liggen. Het is opmerkelijk dat er op dit moment geen enkel ander dier te bespeuren is in de wijde omtrek. De leeuw is duidelijk ‘the king’ tussen de dieren en we hebben blijkbaar groot geluk om deze dieren te zien, want die verbergen zich overdag meestal. De gids toont ons ook enkele prachtige vieuwpoints. We zien ook het skelet van een opgepeuzelde giraf en tussendoor zijn er overal hele mooie vogels en leuke aapjes te zien in de bomen. Na een mooie rondtour, keren we terug naar het hoofdkwartier, waar we nog een maaltijd krijgen. We keren op het gemakje terug en komen onderweg nog enkele wilde dieren tegen die even de weg oversteken. Eigenlijk is het onverstaanbaar dat het zomaar kan dat een olifant of een giraf je kruisen op de weg. Het is een lange rit terug naar Iringa en het is al donker wanneer we bij mama Haule aankomen. We eten nog snel wat, om daarna ons bedje op te zoeken.

Vrijdag 17 april 2009

Om 6.30u staan we op, want we zouden graag Mount Mikimbizi beklimmen. Deze rotsachtige berg ligt in de achtertuin van mama Haule en van op de top heb je een prachtig zicht op Iringa town. Het is niet gemakkelijk om naar boven te klimmen. We willen graag de top bereiken, maar moeten daarvoor rotsblokken beklimmen die wel 3 keer groter zijn dan ons. Gelukkig is Batul, het keukenhulpje van mama Haule, mee om ons de beste weg te tonen. Bovenaan de top is het puur genieten van de eerste zonnestralen en het uitzicht op Iringa. We keren voorzichtig terug en genieten van het ontbijt dat ons staat op te wachten. Na deze heerlijke maaltijd, maken we onze rugzak, om daarna wat Iringa te gaan verkennen. We lopen wat rond op de Masaimarkt en kunnen nog wat leuke souveniertjes inslaan. We blijven het leuk vinden dat alles hier zo spotgoedkoop is en ook de gedachte dat onze Shillings op moeten, houdt ons niet tegen. Bart en Bernadette hadden ons een leuk stekje aangeraden in de buurt. In New Njema kan je gezellig iets drinken of eten en wij vinden het leuk dat we onszelf eens kunnen trakteren op een stukje cake. Tegen de late namiddag nemen we de daladala terug richting Mafinga. We krijgen deze keer ‘the first class’ vooraan op de bus, wat vooral wil zeggen dat de kans niet zo groot is dat er iemand op je schoot komt zitten. Onderweg kopen we nog eens een geroosterde maiskolf, want dit zullen we binnen enkele dagen moeten missen…

Zaterdag 18 april 2009

Terwijl we genieten van een rustig ontbijtje in het ochtendzonnetje, zien we opeens al een eerste leerling rondlopen op het schooldomein. Het is Adam van klas 7, waar we gisteren wat spullen voor kochten op de markt. We tonen hem wat Peter en Jolien gisteren voor hem konden vinden op de markt. Achteraf blijkt zijn broek te kort te zijn en merken we dat hij nog enkele dingen meer nodig heeft. Jolien neemt hem samen met Sebastian nog eens mee naar de markt, terwijl Ella al begint met een eerste opruimactie in ons huisje. Wanneer we terugkomen, komt Tulla van het secretariaat ons halen. Ze wil graag een foto met ons laten maken door de fotograaf van het dorp. Wanneer de anderen dit zien, wil iedereen met ons op de foto. Atu, Rodah, Jackline, Stephen… en uiteraard Seba! Het lijkt wel een heuse fotoshoot. Ondertussen is ook de bus toegekomen met de leerlingen die uit Dar Es Salaam komen. Het is leuk om de kindjes terug te zien en om wat meer leven te hebben op het schoolterrein. We krijgen het lumineuze idee om samen met Stephen chips mayaj te maken. We gaan naar de markt om aardappelen en eitjes voor het bereiden van dit culinair hoogstandje. Stephen is ongelooflijk blij dat hij onze kok van dienst mag zijn en wij vinden het overheerlijk. Een meer dan geslaagde avond!

Zondag 19 april 2009

We staan op tijd op, want we willen graag nog eens ontbijten met de kindjes. Het ontbijt blijkt echter minder op tijd te zijn, dus na een halfuur wachten, besluiten wij alvast een wattenboterhammetje te eten. Tegen 9.30u is er nog een klein stukje brood te vinden bij de kindjes in de mainhall en wanneer we terugkomen, krijgen we van Atu ook nog eens elk 2 chapati’s. Het leek eerst alsof we niets zouden hebben, maar ondertussen hebben we al 3 maal ontbeten. Om 10u staan we klaar om met Stephen naar de markt te gaan en daarna naar de bush. We willen graag met het verzamelde pannenkoekengeld wat spullen kopen op de markt, die we dan gaan verdelen over verschillende projecten en scholen in de bush. Jullie hebben allemaal samen heel veel pannenkoeken gekocht, dus we kunnen veel kopen. Zeep, zout, tandpasta, kleren, balpennen, schriften, tandenborstels en nog veel meer krijgen allemaal een plaatsje in de taxi van Stephen. Met een volgeladen koffer trekken we naar het weeshuis waar we twee weken geleden ook op bezoek gingen. Wanneer we daar aankomen, mogen we meteen ook een plaatsje nemen in de kring rond het vuur om mee te eten. Ze zijn heel blij met de spullen die we hen kunnen geven en kunnen ons ook helpen met het verdelen van wat materiaal over de verschillende schooltjes in de buurt. Het is leuk om te merken hoe dankbaar de mensen zijn voor deze steun. En wij zijn vooral alle mensen dankbaar die pannenkoeken gekocht hebben, want het is door jullie dat we dit konden doen! Morgen nemen we de bus terug naar Dar Es Salaam, dus wanneer we thuiskomen beginnen we meteen met het opruimen en schoonmaken van alles. Onze valies maken, alle etensrestjes uitdelen, de grond schuren,… Het moet allemaal snel gaan, want om 17u worden we verwacht bij de Belgen om er nog eens te gaan eten. We nemen nog wat schoolgerief mee voor de school van hun dochter en enkele andere spullen die we van hen leenden. We worden er weer culinair verwend met soep, pasta en cake. We keren op tijd terug naar huis, want we zijn nog niet helemaal klaar met het inpakken van onze valies. Het wordt nog laat die avond, want wanneer alles ingepakt is, gaan we nog eventjes bij Atu en Rodah in de keuken bijkletsen rond het kolenvuurtje. We zitten laat in ons bed en weten dat we vroeg zullen moeten opstaan, maar troosten ons met het idee dat we morgen de hele dag kunnen slapen op de bus.

Maandag 20 april 2009

We staan om 6u op, proppen de laatste dingen in onze valies, gaan nog snel even langs bij de headteacher en delen de laatste prulletjes uit aan de kindjes. We staan net op tijd aan de schoolpoort, waar Stephen ons zou komen ophalen om ons met alle bagage tot bij de bus te brengen. Net op dat moment krijgen we een smsje dat zijn auto niet wil starten. Daar staan we dan met alle bagage! Gelukkig loopt Seba snel naar de markt en 10 minuutjes later staat hij er terug met een taxi. Dit hebben we nog niet veel meegemaakt, maar de bus vertrekt stipt op tijd. De rit gaat vlotjes en 9 uren later zijn we in Dar. Abas, een vriend van Huruma, staat ons daar op te wachten om ons tot bij onze verblijfplaats te brengen. We blijven deze laatste dagen in het huis van mama Mungai slapen, nabij de zee. Het lijkt wel alsof we op vakantie zijn. We frissen ons wat op, schuiven mee aan tafel en gaan, moe van de lange busrit, naar ons bedje.

Dinsdag 21 april 2009

We beseffen dat we bijna terug naar huis moeten en dat onze ingroeistage voor de deur staat. We vullen onze dag met het brainstormen over ons werothema dat logischerwijze over Tanzania zal gaan en beginnen ook al met het selecteren van de vele foto’s die we hier konden maken. Tussendoor genieten we van het zonnetje en eten we een echte Afrikaanse maaltijd: ugali met bonen. Tegen de avond komt Huruma ons vergezellen en het is leuk om wat bij te praten bij het avondmaal.

Woensdag 22 april 2009

Huruma wil ons vandaag meenemen naar enkele leuke plekjes in Dar Es Salaam. We nemen de daladala tot bij de zee, waar we wat rondlopen op de vismarkt. Het is een hele grote markt en ook tof om eens te zien, maar er is een vreselijke stank. Van daaruit gaan we verder naar een andere markt in Kariakoo. We lopen er in een adembenemend grote markthal van wel 3 verdiepen. Je kan hier echt alles vinden aan spotgoedkope prijzen. Van ploegmachines tot plastiek prullen en van kleren tot bloemzaadjes. Onder de grond werden ook nog eens allerlei etenswaren verkocht. Hier in Dar is het echt ongelooflijk warm. We zijn dus blij dat Huruma voorstelt om even iets te drinken op een terrasje. We genieten van een frisse soda en maken ondertussen kennis met Jimmy, een zoon van mama Mungai. Wanneer we terugkomen is het al na 15u. We hebben honger, dus de ugali gaat net iets beter binnen dan gewoonlijk en meteen daarna maken we ons klaar om eventjes naar de zee te gaan. Het is zalig om nog eventjes een duik te nemen in het water. We genieten van onze laatste avond op Afrikaanse bodem!

Donderdag 23 maart 2009

Help! Dit is al onze laatste dag in Tanzania. We hebben nog wel eventjes de tijd om ’s morgens naar de zee te gaan. Van zwemmen komt echter niet veel in huis, want de vele zee-egels zorgen ervoor dat het maar een pijnlijke ochtendverfrissing wordt. Uiteindelijk wordt het toch nog haasten om op tijd alles bijeen te krijgen om te vertrekken richting de luchthaven. Huruma wil ons afzetten met de auto , dus na een allerlaatste Afrikaanse maaltijd met rijst, bonen en gekookte pompoenbladeren, vertrekken we. We zijn mooi op tijd en klaar voor een lange vliegtuigreis. Het is eventjes spannend wanneer onze bagage te zwaar blijkt te zijn en er een probleem zou zijn met de datum die op ons visum staat. Gelukkig kunnen ze wel wat door de vingers zien. Een eerste vlucht gaat van Dar Es Salaam naar Adis Ababa in Ethiopië. Daar moeten we 4 uren wacht om dan op het volgende vliegtuig te stappen. Het is een lange vlucht, maar we proberen toch wat te slapen. Dat is echter niet zo gemakkelijk, want je wordt er op de meest vreemde uren wakker gemaakt om te eten. Na een korte tussenlanding in Frankfurt, komen we aan in Brussel. Het is raar om te merken dat iedereen hier blank is en verstaat wat we zeggen. Heel veel zin om terug in het Belgische ritme te worden gesmeten, hebben we niet, maar het is wel tof om weer wat mensen terug te zien. We beseffen dat we onszelf wel gelukzakjes mogen noemen dat we dit mochten meemaken. Het was een zalig avontuur. Iets om nooit meer te vergeten en wat we noemen ‘an once in a lifetime’ (of misschien toch niet?...)