Onze laatste lesdagen

Op woensdag wordt er nog even verder gevierd voor Ella’s verjaardag. ’s Morgens in alle vroegte krijgen we bezoek van teacher Jane en teacher Heather en rond de middag komen teacher Ruth en teacher Grace even langs met een geschenkje voor ons beiden. We krijgen elk een mooie kanga. Dit is een soort doek dat de vrouwen hier dragen als kledingstuk of waarmee ze de kindjes op hun rug binden als pattatenzakjes. In de late namiddag komen ook teacher Alli en teacher Israel nog even met een klein geschenkje voor de jarige. Het gevolg van al deze bezoekjes is dat er maar een heel klein stukje van de verjaardagscake overblijft, waar wij ’s avonds lekker van smullen. Tussen al de bezoekjes door moet er nog druk verbeterd worden.

Op donderdag is er geen les meer en zijn de examens eindelijk voorbij. We kunnen dus genieten van een uurtje langer slapen, maar beseffen jammer genoeg ook dat ons verblijf hier serieus begint te korten. We doen nog eens onze ronde met het fototoestel, zodat we ook het thuisfront kunnen laten zien waar wij drie maanden geleefd hebben. ’s Middags worden in ons kleine kamertje overal puzzels, spelletjes, schoolgerief en ander materiaal uitgestald. Alle spelletjes worden gecontroleerd, de puzzelstukjes worden geteld en we proberen alles zo goed mogelijk te sorteren. Gelukkig zijn er enkele enthousiaste kindjes die zich tussen ons en al het materiaal komen nestelen om een handje toe te steken om potloden te slijpen en puzzelstukjes te tellen. We zijn blij dat we door onze opruimactie toch wat orde op zaken kunnen stellen.

Op vrijdag hebben we om 10u hebben we een afspraak om een bezoekje te brengen aan Chai Bora, de teafactory van Mafinga. De regio waar wij verblijven staat bekend omwille van de thee en we drinken hier van ’s morgens tot ’s avonds thee, dus het leek ons wel leuk om de fabriek eens te bezoeken. Huruma had een afspraak geregeld en ook Bart en Bernadette, de 2 Belgen die in Mafinga wonen, vergezellen ons. We ondertekenen de nodige veiligheidsvoorschriften en krijgen een wit pak om aan te trekken en een grappig zonnehoedje om op ons hoofd te zetten. Het is heel interessant om de fabriek te bezichtigen en we kunnen er heel wat van opsteken. We verdelen een groot deel van ons schoolmateriaal over de veschillende klassen en krijgen van klas 3 een grote tekening als bedanking. Net voor het avondmaal trekken we naar de mainhall met enkele ballonnen en wat krippenpapier. In enkele minuten tijd ziet de zaal er heel wat kleurrijker uit en na het avondmaal worden snel alle banken en stoelen aan de kant geschoven. Tijd voor een heuse disco! De oudste leerlingen zorgen voor wat muziek en de hele school gaat helemaal uit de bol op een mix van Belgische en Tanzaniaanse muziek. Met enkele korte pauzes door elektriciteitspannes, kunnen we toch met z’n allen eens helemaal uit ons dak gaan.

Op zaterdag gaat de wekker al om 5u30, want we willen op tijd zijn om de kindjes die vroeg met de bus naar Dar Es Salaam gaan, uit te zwaaien. De hele dag door komen er ouders hun kinderen ophalen en tegen de middag begint het al akelig stil te worden op het schooldomein. ’s Middags zijn we uitgenodigd bij teacher Elisabeth. Wij weten haar niet wonen, dus haar zoon zal ons komen ophalen. Rond 12.30u staan wij paraat. We wachten, wachten en wachten... Net wanneer we het willen opgeven, komt Allen ons om 17u ophalen. We zouden 20 minuutjes moeten wandelen naar hun huis, maar doen er toch zo’n 45 minuten over. We hebben het duidelijk nog steeds moeilijk met de Afrikanen en hun tijd... Het wachten en het wandelen was wel de moeite waard, want we krijgen er een overheerlijk avondmaal. Op de tafel staat een buffet van wel 10 verschillende bereidingen en wij kunnen het niet laten om wel 3 keer opnieuw op te scheppen. We krijgen er ook nog een mooi geschenkje en worden meteen uitgenodigd om er te blijven slapen. Wij kunnen vriendelijk weigeren, maar voor de terugweg maken we het onszelf net iets gemakkelijker en bellen we een taxi op.

Teacher Elisabeth had gisteren zoveel moeite gedaan voor ons dat we na 5 keer vragen echt niet meer konden weigeren om nog eens mee te gaan naar de kerk. En dan nog wel de leukste, Assembles of God, de sekte... remember? Wij vertrekken om 10u vol goede moed, maar na een kwartier beginnen we het al moeilijk te krijgen. De een na de ander komt er preken en wij verstaan er helemaal niets van. Pas om 14u is de viering afgelopen! We worden snel nog even uitgenodigd bij de priester en krijgen er een soda en wat koekjes. Hij beloofde ons te bidden voor een veilige terugreis. We mogen dus gerust zijn zeker? Wanneer we eindelijk terug thuis zijn, staat teacher Jane ons op te wachten. We gaan samen iets drinken in het dorp en kunnen gezellig wat babbelen. ’s Avonds zijn we uitgenodigd bij de Belgen. We krijgen er een heerlijk avondmaal. Wanneer de kindjes in hun bed zitten, halen wij de kaart van Tanzania boven en Bart en Bernadette helpen ons wat met het aanduiden van enkele leuke plekjes in het land. De komende 2 weken van ons verblijf hier, willen we namenlijk ook graag nog wat van het land zien. Het is meteen laat, dus Stephen wordt ingeschakeld als taxi van dienst.