Op verkenning doorheen het land - PART ONE

Vanaf vandaag, maandag 6 april, begint voor ons echt de vakantie. Het schooldomein is verlaten, dus wij zoeken andere oorden op. Omdat foto’s veel meer zeggen dan woorden over hoe onbeschrijfaar mooi de natuur hier is, hebben we besloten om de verhalen over onze trekreis eerder kort te houden. Het internetsignaal is echter te zwak om van hieruit de plaatjes met jullie te delen, dus we laten jullie nog even op jullie honger zitten tot onze thuiskomst. We beloven plechtig om dan onze mooiste kiekjes op de blog te posten zodat jullie kunnen mee genieten. De bijhorende avontuurlijke verhalen vertellen we jullie liever in levende lijve, maar om jullie toch een beetje op de hoogte te houden van wat we hier uitspoken, kunnen jullie ons programma van deze week hieronder meevolgen.

MAANDAG 6 APRIL 2009

Stephen heeft vandaag een afspraak geregeld met een Zweedse man die een weeshuis voor aidswezen heeft in de bush. Na een uurtje rijden arriveren we ter plaatse. We worden er vriendelijk ontvangen en de man legt ons haarfijn uit hoe het project werkt. Enerzijds baat hij samen met z’n Afrikaanse vrouw het weeshuis uit en anderzijds is hij een gebouw aan het zetten dat dienst moet doen als onderwijscentrum om de preventie van aids aan te moedigen. In het gebouw worden er ook bedden voorzien om mensen met aids op te vangen. Als dit vlot loopt, wil hij nog minstens 2 gelijkaardige centra bouwen. Het weeshuis is een dagcentrum. Van ‘s morgens tot in de late namiddag worden er kinderen opgevangen. Ze krijgen eten, worden gewassen, zingen en dansen en ze mogen er spelen. Slapen doen ze bij relatives of vrienden van hun overleden ouders. Enkel de allerkleinsten overnachten er ook. Wij zijn meteen onder de indruk van dit mooi project. We laten er heel wat spelmateriaal, enkele kledingstukken en wat geld achter. In de late namiddag keren we terug naar school. Plots horen we een heel luid gegil in het huis van mama en meteen daarna komen alle aanwezigen naar buiten gelopen. Er zit een jumping snake binnen! De koelbloedige watchman van de school wordt erbij gehaald en hij gaat het gevaarlijke dier te lijf met eem stok. Brrr... Toch maar een vies idee dat een beet van deze slang dodelijk kan zijn. Was dat toch wel even schrikken zeg!

DINDSDAG 7 APRIL 2009

Seba heeft zichzelf uitgendodigd om onze gids van dienst te zijn, dus we nemen hem mee naar Isimila. Het stukje natuur dat we daar te zien krijgen is prachtig: een vallei dat vroeger dienst deed als jachtplaats met daarachter uitgeholde rotsblokken door erosie. Tot nu toe hebben we alleen nog maar aapjes in de zoo gezien, maar hier leven ze in het wild. Jammer dat ze zich moeilijk laten fotograferen. ’s Avonds krijgen we een bezoekje van Peter.

WOENSDAG 8 APRIL 2009

In de voormiddag rapen we wat spullen bijeen en in de namiddag vertrekken we richting Mbeya. Een grote drie uur later komen we er aan, na een een busrit door een wondermooi bergenlandschap. Peter heeft ons het telefoonnummer gegeven van een connectie van hem en zo hebben we meteen een plaats om te blijven slapen. De jongen in kwestie, Adolf, verblijft mometeel wel in Dar, maar dat is geen enkel probleem hier. We worden hartelijk ontvangen door z’n oom, z’n broer en z’n zus.

DONDERDAG 9 APRIL 2009

De tante van Adolf baat een hairsaloon uit en ze wil maar al te graag ons haar onder handen nemen. Ella wil wel vlechtjes in haar haar, maar Jolien kijkt liever toe. Nadat we haarfijn hebben uitgelegd wat Ella graag wil, doen ze in het saloon toch hun eigen zin. Met de stijlstang en heel veel lak en gels gaan ze Ella’s krullenbol te lijf. Het resultaat is ... weg alle krullen! Dat was helemaal niet de bedoeling, maar gelukkig is het niet voor lang. Rond de middag beklimmen we samen met Faraj, Adolfs neef, en George, Adolfs broer, mountain Lolesa. Na een trektocht van iets meer dan twee uur bereiken we bijna de top, waar we puur kunnen genieten van het uitzicht op de stad en op de omliggende bergen. ’s Avonds komt Peter ons vergezellen.

VRIJDAG 10 APRIL 2009

’s Morgens in alle vroegte vertrekken we samen met Peter richting Kyela, een stad bijna helemaal tegen de grens met Malawi. Na een busreis van een uur of vier en vele stops later komen we er aan. Via vrienden van Peter kunnen we meegenieten van een heerlijk middagmaal om daarna onze tocht verder te zetten richting Matema beach. Onderweg houden we even halt bij een groep mensen die langs de rand van de rivier staat. Blijkbaar was er een man in het water gesprongen om zich even te verfrissen, maar hij kon niet zwemmen en hij was kopje onder gegaan. Nu waren ze met man en macht op zoek naar z’n lichaam. Wij konden niets anders doen dan even van achter het raam als ramptoerist toe te kijken. Met een volgepropte costa bereiken we in de late namiddag onze bestemming. Matema beach is een meer tussen de bergen dat bekend is voor z’n pottenmarkt aan de rand van het water. We schrikken even dat het in deze uithoek van het land vol loopt met andere wazungu. Blijkbaar is dit de vakantiebestemming bij uitstek voor buitenlanders die wonen en werken in Tanzania. Ook rondtrekkende toeristen maken hier vaak een stop om even tot rust te komen. We kunnen er slapen in een spotgoedkope tweepersoonskamer met een gezamenlijk sanitair. Echte luxe... voor ons dan toch! We nemen nog snel even een duik en kunnen daarna aanschuiven aan tafel voor het avondmaal. Na het verrukkelijke avondmaal is er nog ruim de tijd om een beetje te socializen met de andere gasten. We maken kennis met een Australisch echtpaar, een bende Amerikaanse vrijwilligers, een Deens gezin, een Indische familie en twee Nederlandse studenten geneeskunde. Wat is de wereld toch klein!

ZATERDAG 11 APRIL 2009

Na een nachtje slapen met het geluid van de woelende golven op de achtergrond, krijgen we een heerlijk ontbijt in het zonnetje. Dit is echt vakantie! Wat gaat het toch snel om je weer aan te passen in een omgeving met wat meer comfort. Gisterenavond waren we zo onder de indruk van onze verblijfplaats en vandaag lijkt dat al niet zo speciaal meer. Samen met Mieke en Lotte, de twee Nederlandse meisjes, maken we een wandeling naar de pottenmarkt. Het zonnetje is echter van korte duur, want algauw begint het te regenen. Doorweekt komen we aan op de plaatselijke markt. Het is er een drukte van je welste! Wij zijn wat ondersteboven van deze drukte uit het niets in de volle natuur. De rest van de dag nemen we de tijd om wat uit te rusten, te lezen, te schrijven, woordzoekers te maken... volledig uitrusten dus, maar jammer genoeg niet op een handdoekje in het zand. Pas rond 17u houdt het eindelijk op met regenen. Samen met de Indische familie spelen we een partijtje throwball, de uiterst vereenvoudigde versie van beachvolley. We kunnen het niet laten van net voor het avondmaal toch nog even het water in te gaan. Met een heerlijk relaxed gevoel gaan we slapen.

ZONDAG 12 APRIL 2009

In het pikdonker moeten we onze zak maken om te vertrekken. Er is immers maar een busje dat van Matema naar Kyela rijdt en dat op het ontiechlijk vroege uur van 5u30. De halve costa is gevuld met blanken. Dat is best een grappig zicht voor de Afrikanen die ons onderweg kruisen. Rond 9u00 komen we aan in Kyela en we hebben geluk, want er staat meteen een andere costa klaar om ons naar Mbeya te rijden. Voor jullie is dit niet zo bijzonder, maar hier is het uitzonderlijk als de wachttijd kort is. Nog voor de middag bereiken we Mbeya. Joepi, dan kunnen we nog doorreizen naar Mafinga. Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Dankzij heel wat hulp van 2 Amerikanen die vloeiend kiswahili spreken, kan er toch nog een ticket geregeld worden om dezelfde dag naar Mafinga te gaan. Het begint ons wat parten te spelen dat we op enkele noodzakelijke woorden en zinnen na de taal van hier niet beheersen. In de namiddag kunnen we dan eindelijk vertrekken voor een helse busrit van meer dan 6 uur. Alsof dat nog niet genoeg is, krijgen we onderweg enkele berichtjes van mensen die aan het smullen zijn van een paaseitje... En wij zitten daar maar te watertanden. Maar voor dat groot weekje kunnen we er nog wel tegen hoor. Het is al donker als we Mafinga bereiken, dus we laten ons op school afzetten door een taxi. We zijn ongelooflijk blij om weer eens in een bekende omgeving te komen. Na een hele dag op de bus gezeten te hebben en enkel geleefd te hebben op koekjes en een klein beetje water, nodigt mama ons uit voor het paasmaal. Mmm, dat smaakt!