Hier zijn we weer!

Woensdag 18 maart 2009

Je moet hier al bijna 2 maanden les geven om dan te ontdekken dat je voor het gebruik van materiaal als plakband, papier en balpennen moet gaan intekenen bij teacher Daniel. Gelukkig zat onze vallies, dankzij jullie, rijkelijk gevuld met een hele hoop materiaal, waardoor dit tot op heden nog niet nodig was. Wij vinden vandaag eindelijk de tijd om voor het eerst ons beddengoed te wassen en hopen op een blijvend zonnetje, zodat we vanavond niet in een nat bed moeten slapen. Tussendoor komt Sebastian de hele tijd vragen om foto’s te nemen met hem. Dit moet perse vandaag, want hij heeft net een hemdje met een das aan. Het lijkt wel een fotoshoot. Als een buisinessman bij de auto van mama Mumgai, met een schop in de hand in de groententuin en lekker stoer met een cowboyhoed. Hij weet perfect wat hij wil en wij kunnen alleen maar lachen om zijn grappige grilletjes. We naaien nog wat verder aan de sokpoppen en komen op het idee om naar de markt te trekken, op zoek naar heel veel wol. Met deze wol willen we graag pomponnetjes maken met de leerlingen. Het is allemaal wat stuntelig, want ons karton blijkt niet zo stevig en de wol ook niet zo ideaal, dus we zijn blij dat we in de jeugdbeweging ook geleerd hebben dat je nog wat anders kan met wol. De vele kleuren worden gebruikt om wolpopjes te maken en het resultaat is heel leuk. Zo denken ook de leeringen van 6 M erover wanneer we dit ’s avonds uitproberen in hun klas.

Donderdag 19 maart

De dagen hier worden goed gevuld met 101 kleine werkjes. Wat gaat de tijd toch snel als je tussen alle andere activiteiten door ook nog eens moet zorgen voor het wassen van je kleren, inkopen doen en proberen een avondmaal op tafel te krijgen. Vaak blijft er niet veel tijd over.
Het internet op school is vernieuwd en die 2 wazungu hebben de computer eventjes in beslag genomen. We nemen uitgebreid de tijd om het thuisfront iets van ons te laten horen. Teacher Kibona heeft ons gevraagd om vanavond zijn klas over te nemen in het zevende. We vragen hem of we wat gezelschapsspelletjes mogen spelen en hij vindt dit meteen een goed idee. Jammer dat niet iedereen dit een goed idee vindt, want terwijl wij gaan schilderen in 6 K, heeft de hoofdleerkracht hen weerom verplicht om te studeren. Jammer dat hij zich hiervoor boos maakt op de kinderen en dit niet gewoon tegen ons komt vertellen. We proberen dit weekend in hun vrije tijd nog eens de spelletjes en puzzels boven te halen voor klas 7!

Vrijdag 20 maart 2009

We zien in de oudste klassen een examenrooster hangen. Zouden de leerlingen alweer examens hebben? Ja hoor, de laatste week voor de vakantie worden ze nog eens op de rooster gelegd. De leerlingen van klas 7 maakten ons vorige week duidelijk dat ze graag de klok willen leren lezen in het Frans. Daarvoor maken we voor hen enkele klokjes met een lege doos cornflakes, kurken en duimspijkers. Meteen kunnen we enkele leuke spelletjes doen. ’s Middags hebben we een afspraak met de man van de fietsenwinkel. Enkele dagen geleden vertelde hij ons over de secundaire school die hij aan het opbouwen is in de bush. Het lijkt ons een mooi project en vandaag wil hij ons er eens mee naartoe nemen. We vinden het leuk om eens te zien, maar hebben al gauw door waarom hij ons hier mee naartoe neemt. Hij heeft geen geld meer om zijn project af te werken en vermits een dak, meubels en leerkrachten wel noodzakelijk zijn in een school, had hij op onze steun gehoopt. Maar ook voor ons is het uiteraard geen fluitje van een cent om zomaar eventjes 2 biljoen TZS neer te tellen. Veel meer dan hem zeggen dat we het een mooi project vinden, kunnen wij niet doen, maar we nemen toch enkele foto’s en krijgen zijn adres. Onderweg wordt Jolien misselijk en ook van hoofdpijn en koorts blijft ze niet gespaard. Terug thuis zoekt ze dus maar snel haar bedje op om wat uit te zieken. Ondertussen komen John, Mwazi en Samson op bezoek. Ze vinden het hilarisch om samen met Ella naar de foto’s te kijken die we tot nu toe al genomen hebben. Wij blijven proberen om deze ook ooit eens op de blog te zetten! Ook 6 K mag vanavond wolpopjes maken en het moet gezegd zijn, het resultaat mag er best wel zijn!

Zaterdag 21 maart 2009

Na een kort inhaalmanouvre van ons verbeterwerk, maken we ons klaar voor onze afspraak met 2 Belgen die hier in Mafinga wonen en werken. We betrappen onszelf erop dat we het Afrikaanse ritme al goed gewoon zijn, dus moeten ons na een slow-motion voormiddag nog haasten om op tijd te zijn. Bart komt ons halen aan de school en neemt ons mee naar zijn huis, waar we kennis maken met zijn vrouw, Bernadette en hun 2 kleine dochters, Hanne en Rozemarijn. We worden er heel vriendelijk onthaald en voelen ons meteen op ons gemak. We spelen wat met de kindjes, bewonderen hun indrukwekkende moestuin en schildpad en we bekijken samen wat foto’s van must seen bezienswaardigheden in Tanzania op de laptop . ’s Avonds mogen we mee aanschuiven voor het avondmaal. Na een lekkere peterseliesoep, smullen we van kip in groentensaus met rijs, om af te sluiten met een overheerlijke bananencake. Terwijl we nagenieten van dit overheerlijke 3-gangenmenu zijn we in een gezellig gesprekje beland. Zo gezellig dat we de tijd helemaal uit het oog verliezen. Om 22u is het te donker en ook wel gevaarlijk om als 2 blanke meisjes nog alleen naar huis te gaan. Bart en Bernadette stellen voor om te blijven slapen. Het lijkt ons een leuk idee en zo hebben we meteen een taxi uitgespaard.

Zondag 22 maart 2009

Wakker worden in een vreemd bed, waar je geen lattenbodem voelt en meteen mogen aanschuiven voor een ontbijt met cornflakes, bananencake en veel fruit is fantastisch. Bernadette stelt voor om vanmiddag mee te gaan zwemmen in een meertje eventjes buiten Mafinga. Dit is een voorstel die wij zeker niet links laten liggen, dus we snellen meteen naar huis om wat zwemspullen op te halen. Na een korte stop aan de markt en het samenrapen van alles wat we nog konden vinden in ons keukentje, kunnen we ook nog een kleine pic-nic samenstellen. Rozemarijn is pas 2 jaar oud, dus blijft thuis bij een oppas, maar Hanne is maar al te blij dat wij hen willen vergezellen. Na 20 minuutjes rijden komen we aan in Kizolanza. Er is geen kat te bespeuren en het uitzicht is fantastisch. De zon zit nog wat verscholen achter de wolken, maar daardoor laten we ons zeker niet afschrikken. Het duurt niet lang voor we in het water zitten. Dit is puur genieten. We rusten wat uit terwijl Bart ons bedient met zelfgemaakt brood en een groentenslaatje. Op de terugweg stoppen we nog even aan de bar van Kizolanza. Je zou kunnen stellen dat Kizolanza een soort groot campeerterrein is. Je kunt er overnachten, zwemmen in het meer en ook iets eten of drinken. We trakteren onze landgenoten op een drankje in de gezellige Afrikaanse bar. Voor onszelf vragen we een Tangawizi. We zijn helemaal verkocht aan het Tanzaniaanse frisdrankje op basis van gember. Terug thuis worden we al meteen opgewacht door een hele hoop kindjes die nieuwsgierig vragen waar we het hele weekend uitgehangen hebben. We frissen ons wat op en zijn na het avondmaal nog uitgnodigd op het verjaardagsfeestje van Samson van klas 6. Het was een vermoeiend, maar zalig weekend.