Aarde aan het belgenland!

Vrijdag 13 maart 2009

Wanneer we ons terug in de wandelgangen van het schoolgebouw begeven, wil iedereen weten waar we gisteren geweest zijn. Die nieuwsgierige Afikanen! We zijn blij dat we deze week eindelijk nog eens een beetje les mogen geven, want die examens afnemen zijn toch niet meteen onze favoriete bezigheid. Ook vandaag was het duidelijk een goed idee om te blijven staan na de parade, want er zijn weer een hele hoop leerlingen die aan de kant moeten gaan staan en de leerkracht heeft alweer zijn stok in de hand. Gelukkig kunnen wij ervoor zorgen dat de stokslagen vervangen worden door een schoonmaakopdracht. Na de les krijgen we bezoek van een jongen uit klas 7. Hij komt ons vertellen dat er nog heel wat leerkrachten zijn die slaan, maar ze zorgen er steeds voor dat ‘die blanke leerkrachten’ niets zien. Dit is niet leuk om te horen natuurlijk en vooral zo moeilijk om hierop te reageren. De ene na de andere leerling komt bij ons aankloppen met de woorden “Teacher, my pen is not writing.” We hebben een mooie voorraad balpennen mee, maar kunnen natuurlijk niet de hele school schrijfvoer geven. We besluiten enkel een balpen te geven aan de leerlingen die kunnen bewijzen dat hun balpen leeg is. Tot we merken dat de allerkleinsten (die met een potlood schrijven en dus geen pen nodig hebben) op zoek gaan naar een balpen en deze in het zand duwen, op de muur krassen of in een plas water draaien tot hij niet meer schrijft. Waarom doen ze dit toch? Soms kunnen wij ons zo ergeren aan de manier waarop ze hier omgaan met het materiaal. Zo onrespectvol! ’ s Avonds vallen we voor het eerst sinds ons verblijf eens binnen in klas 7. Ze hebben net gedaan met hun examens en er is geen les vanavond, dus we vinden dat ze wel eens een gezellige avond verdienen. We gaan er langs met heel wat spelletjes en puzzels en beide klasssen gaan muisstil aan het werk. Dit geeft ons de mogelijkheid om ondertussen in de 2 klassen van het zesde langs te gaan met scoebidoes en ook 4M had nog een schilderavondje van ons tegoed. Wanneer we een halfuurtje later nog even een kijkje gaan nemen in klas 7, merken we dat iedereen aan het studeren is. De hoofdleerkracht was gekomen en had hen gezegd dat ze hun tijd nuttiger moeten spenderen... De kinderen moeten hier zoveel in de klas zitten en steeds weer om te studeren.

Zaterdag 14 maart 2009

Na een heerlijk eitjes-ontbijt komt Huruma ons uitnodigen om mee te gaan op familiebezoek met mama Mungai naar Dabaga village. Veel plannen voor vandaag hebben we niet, dus wij happen maar al te graag toe. Een beetje in retard kunnen we om 11u vertrekken. Mama Mungai vertelt ons onderweg over the schoolfarm, het ziekenhuis van Mafinga en de theafactory. Deze willen we allemaal nog graag eens bezoeken. Wanneer we een lange aardeweg inslaan, komt het bush-gevoel weer boven. Hutjes, kleine kindjes, mooie bergen, veel zonnebloemen tussen de maisplanten en heel wat typische Afrikaanse taferelen, trekken onze aandacht. Anderhalf uur later komen we aan bij een boerderij. Hier woonden de ouders van mama Mungai. Haar ouders zijn ondertussen allebei gestorven, maar de tweede vrouw van haar vader zorgt nog voor de boerderij. Of laat ons zeggen, de werkmensen zorgen voor de boerderij en zij zorgt voor de werkmensen. Na wat rondlopen in het maisveld en te genieten van het prachtige uitzicht in de bergen, worden we binnen uitgenodigd voor een tasje thee en een maiskolf. Een gekookte maiskolf aten we nooit eerder, maar het smaakt wel heerlijk. We hebben er een voldaan gevoel van en verschieten wanneer er nog een hele plateau vol eten voor onze neus wordt gezet. We krijgen ugali, bonen, gekookte bladeren en bloemen van de pompoenplant en kip. Deze laatste moeten we jammer genoeg weigeren. We vinden het wel een beetje vervelend, want de mensen zorgen speciaal voor wat vlees nu er bezoek is. Alsof we nooit eerder een boerderij gezien hebben, lopen wij nieuwsgierig wat rond. Nadat de auto is volgeladen met heel veel mais en een levende kip, vertrekken we terug naar huis. Onderweg vertelt mama Mungai over ‘hulanzi’, het sap dat de mensen uit de bamboestengels proberen te winnen. Ze vangen het sap op en waneer je het direct proeft, smaakt het naar een soort zoete limonade. Laat je het sapje echter 1 dag staan, wordt het een soort alcohol. Hiermee kunnen de mensen in de bush alvast mooi geld binnenhalen. Langs de weg stoppen we ook even om een zak passievruchten te kopen. Voor 2000 TZS (iets meer dan 1 euro), hebben we wel 5 kg van dit lekkers. Terug thuis krijgen we er een deel, samen met wat maiskolven. We zijn moe van de lange dag, maar gaan toch nog even een kijkje nemen in de mainhall, waar teacher Alli een dramacompetitie heeft georganiseerd. Jammer dat ze in het Swahili acteren, maar er zitten toch enkele showbeesten bij die ons aan het lachen kunnen brengen.

Zondag 15 maart 2009

Dit is een zondag, zoals je ze in Belgie ook vaak hebt. Een reeks onverwachte bezoekjes, samen heel veel thee drinken en praten over de meest onnozele dingen, terwijl het buiten aan het regenen is. Omdat de regen vandaag precies niet veel zin heeft om op te houden, beslissen we in de namiddag dan toch maar om onze regenjas aan te trekken en samen met Sebastian naar de markt te gaan. We trakteren onszelf op een paar felgekleurde sletsen en maken ook Sebastian dolgelukkig wanneer hij voor 2 euro een paar knalblauwe schoenen krijgt. Terug thuis merken ze dat de mais die we gisteren kregen begint zuur te worden, met als gevolg: mais als avondmaal! Terwijl we eten, komt John van klas 6 ons uitnodigen voor zijn verjaardagsfeestje. Na het in krantenpapier wikkelen van een geimproviseerd geschenkje, gaan we een kijkje nemen in the activityroom, waar de muziek alvast voor de nodige sfeer zorgt. Wij worden er als the special guests ontvangen en mogen de taart helpen snijden. Iedereen kijkt verwonderd naar onze ‘Belgian way of cutting the cake’, terwijl wij steeds weer verbaasd blijven over het ritmegevoel in deze jonge Afrikaantjes. ’s Avonds beseffen we dat, zelfs op het Afrikaanse ritme, de tijd hier veel te snel gaat. We zitten vandaag al in de helft van ons Tanzaniaanse avontuur!

Maandag 16 maart 2009

We krijgen eventjes het gevoel dat we al echte Afrikaanse leerkrachten aan het worden zijn, want op deze maandagmorgen gaat alles een beetje trager, dus ook het lesgeven. In klas 5 leren we over ‘the compound words’. Dit zijn woorden die samengesteld zijn uit twee andere bestaande woorden (bv.: tea + pot = teapot of sun + flower = sunflower). Het idee om als inoefening de leerlingen hiermee zelf een memoryspel te laten maken, wordt met veel plezier uitgevoerd. Het is fantastisch om hen bezig te zien. Na de lessen zetten wij ons als 2 oude dametjes in de zetel met naald en draad in de hand. Onze kousen en washanden moeten eraan geloven en worden omgetoverd tot leuke poppenkastpoppen. Deze maken, samen met nog heel wat andere leuke materialen, deel uit van onze dramakoffer. Wanneer we de koffer in de namiddag voorstellen tijdens de dramaclub, wordt deze met groot applaus onthaald. We maken er meteen gebruik van en kunnen de leerlingen onmiddellijk warm maken met enkele toverspreuken in het thema Harry Potter. ’s Avonds gaan we met puzzels naar 5 M en terwijl zij geconcentreerd puzzelen, gaan wij verder met het naaien van de sokpopjes. We denken dat we onze bezigheid voor de rest van de week gevonden hebben!

Dinsdag 17 maart 2009

Het vele verbeterwerk is vandaag een werk van lange adem. Gelukkig komt Sebastian tussendoor weer lekker grappig doen. We maken samen met hem vuur voor het roosteren van een maiskolf. Zoals het een echte gentleman betaamt zorgt Sebastian zo voor een heerlijk middagmaal als we terugkomen van de les. Met de passievruchten die we zaterdag van mama kregen, helpt Rhoda ons passiejuice te maken. Delicieus! We gaan naar de markt om groentjes en nog wat meer knopen te kopen. Het gevolg is dat we nog meer poppenkastpoppen kunnen maken. Gelukkig komen 3 jongens van klas 6, Mwazi, John en Samson, ons een handje helpen. Het is een beetje schaamtelijk om toe te geven, maar we ontdekken dat deze kids het beter kunnen dan wij. Omdat het regenseizoen zich vandaag nog eens goed wil bewijzen, is er deze namiddag geen sport door hevige regenbuien en onweer. We hebben dus alle tijd om gezellig wat verder te werken met de jongens. Terwijl Jolien aan het klungelen is tussen de 3 jongens, heeft Ella zich teruggetrokken in de keuken om zich te ontfermen over het avondmaal. Na anderhalf uur aan de kookplaat te hebben gestaan, is het groentensausje klaar. Het resultaat is overheerlijk! Als avondactiviteit wordt er in klas 6 M geschilderd, terwijl 6 K en 5 M puzzelen en spelletjes spelen. Het is vreemd om te zeggen, maar het resultaat van de schilderwekerken is redelijk ontgoochelend. Een kleuterjuf zou tevreden zijn met dit resultaat voor haar klas. Maar we moeten het hen vergeven. Als je nooit de kans hebt om te schilderen kan je ook moeilijk meteen een Picasso worden. En het belangrijkste is natuurlijk dat dse kinderen zich amuseren tijdens het maken van hun creatie. En dat was wel degelijk het geval.